Heey lieve lezers. deel 9 van het verhaal. Zoals jullie weten is Liam de broer van Pim, en Lisanne vindt Liam wel héél leuk ... hier het vervolg

“Hey Lisanne!!” Ik kijk op, ik ben net m’n fiets aan het parkeren in de fietsenstalling van onze school. Het is Pim, en oh god, Liam. “Hey Pim.” Pim en Liam parkeren hun fiets naast die van mij. “Ey doei Pim en eh … Lisanne was het toch?” Oh god, hij weet m’n naam. Realitycheck, Pim zei je naam net. “Ja klopt, jouw naam was Liam toch?” vraag ik, terwijl ik mijn wangen roder en roder voel worden. Pim ziet het ook en probeert zijn lach te verbergen. Ik geef hem mijn boze blik en richt mijn aandacht weer op Liam. “Ja klopt, maar ik moet gaan. Nog even naar de balie, briefje afleveren, dat soort gedoe.” “Okay, doei!” zeg ik, zo lief en breed glimlachend mogelijk. “Yo” roept Pim. “Doei,” roept Liam over z’n schouder.

“Jij vindt mijn broer leuk, na twee ontmoetingen ben je al helemaal hoteldebotel!” zegt Pim met een irritant stemmetje. Ik draai met m’n ogen. “Oh, geef nou maar toehoe.” Pim danst om me heen. Mijn god. “Ik vind hem niet zó leuk, hij is gewoon….”. “knap, fantastisch, geweldig, fascinerend?” vult Pim aan. “nee, dat is niet wat ik in gedachten had.” Antwoord ik. “wat dan?” vraagt Pim gretig. “nee, hij is meer duhjuhfuhkaaaaaa”roep ik. “Niets van waar, kom op met die waarheid!” roept Pim en hij rent naar met toe. Ik ren keihard de school in. “Hierkomen jij” roept Pim. Ik kijk over mijn schouder en roep:”neee” en dan KNAL