Ανέκαθεν στο εκπαιδευτικό μας σύστημα υπήρχαν οι εξετάσεις ή οποιαδήποτε διαδικασία όμοια με εξετάσεις. Καλούμαστε να εξεταστούμε είτε γραπτά είτε προφορικά τόσο κατά τη διάρκεια της χρονιάς όσο και στο τέλος της. Όλοι έχουμε τις αντιρρήσεις μας στον τρόπο που εξεταζόμαστε, πόσο λάθος η παπαγαλία, η απουσία προσωπικής κρίσης και εξέτασης στο πόσο άνθρωποι είμαστε. Αντίθετα κρίνεται η ικανότητα απομνημόνευσης -που αυτή η απομνημόνευση θα μπορούσε να αποτελέσει υπόθεση μερικών ωρών- παρά η υιοθέτηση, το να κάνεις κτήμα δικό σου ό,τι μαθαίνεις. Κάτι αντίστοιχο με την ομαδοποίηση και τυποποίηση των ασκήσεων.

Όλα αυτά και ακόμη περισσότερα μας καταβάλλουν ψυχολογικά. Προκαλείται άγχος, πίεση. Αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε τι από όλα αυτά έχει νόημα και ίσως καταλήγουμε και να τα παρατάμε. Καλώς ή κακώς έτσι έχει η κατάσταση όσον αφορά το εξεταστικό σύστημα για την ώρα και λίγα είναι αυτά που θα μπορούσαμε να κάνουμε γι'αυτό. Αυτό λοιπόν που μας απομένει είναι να το αποδεχτούμε κι έπειτα να βάλουμε τα δυνατά μας για το καλύτερο. Στις δυσκολίες κρινόμαστε πόσο δυνατοί είμαστε. Και φυσικά όλα αυτά δεν τα κάνουμε για κανέναν άλλον παρά για τον εαυτό μας. Οπότε βάλτε ως στόχο το μέλλον, το μέλλον το δικό σας και αφήνωντας στην άκρη αρνητικές σκέψεις προσπαθείστε να κάνετε τα πάντα για να κάνετε τα όνειρά σας πραγματικότητα.

Να έχετε πίστη στον εαυτό σας και στις δυνατότητές σας. Κάθε χρονιά είναι διαφορετική, παλέψτε σε όλη τη διάρκειά της και αρπάξτε ό,τι καλύτερο σας δίνει.