17 Νοέμβρη 1974..

Η φράση αυτή... εδώ πολυτεχνείο, εδώ πολυτεχνείο, εκπέμπεται στους δέκτες των ραδιοφώνων μιας καταπονεμένης ελληνικής κοινωνίας. Αντίσταση, εξέργεση, ελευθερία, δικαιοσύνη. Πράξεις και συνθήκες, όχι λέξεις. Τότε ήταν που οι νέοι φοιτητές του Πολυτεχνείου δημιούργησαν ΕΝΑ ενωμένο κίνημα κατά του φασισμού, κατά της ΧΟΥΝΤΑΣ. Τότε ήταν που αγωνίσθηκαν για το χθες, για το σήμερα, για το αύριο όλων εμάς. Τότε ήταν που ορίστηκε το τέλος και η αρχή.

Συνελεύσεις φοιτητών και όχι μόνο για την οργάνωση της εξέγερσης που έμοιαζε περισσότερο με επανάσταση.. Φόβος; Κανένας. Υποστήριξη των δικαιωμάτων, δικαιωμάτων στην παιδεία, στην ζωή.

21 Νοεμβρίου 1967, ημερομηνία της αλλαγής. Πτώση της δημοκρατίας και ερχομός της Χούντας, μιας Χούντας όπου το να παραπονεθείς, να αποδοκιμάσεις το νέο καθεστώς, οδηγούσε σε φυλάκηση και εκτέλεση. Ζωές χαμένες άδικα, μια Ελλάδα ''στον γύψο'' . Ακολούθησαν, εξεγέρσεις στον ναυτικό, εξεγέρσεις στην κηδεία του Γεώργιου Παπανδρέου αλλά ο φόβος κυρίευε το πλήθος και κάθε προσπάθεια καταπνιγόταν.

14 Νοεμβρίου οι νέοι φοιτητές προχώρησαν σε κατάληψη στο Πολυτεχνείο. Συνθήματα όπως '' Ψωμί, παιδεία, ελευθερία '' ακουγόντουσαν σε΄ολη την Αθήνα. Πολίτες συγκεντρώνονταν γύρω από το Πολυτεχνείο, όλο και περισσότεροι. Πρωί 17ης Νοέμβρη τανκς του δικτάτωρ Γεώργιου Παπαδόπουλου κατέκλησαν και έστρεψαν πυρ προς τα '' αδέρφια'' τους, Το θέαμα, αισχρό. Θύματα του γεγονότος πολλά και ακόμη περισσότερες συλλήψεις και βασανισμοί.

ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ σε εκείνους. ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ στους '''ελεύθερους Έλληνες''.... στους αγωνιστές... που πάλεψαν, χάθηκαν, κέρδισαν.

Ειρήνη/ gizelakoukla.