Αν όχι όλοι, πολλοί νέοι σήμερα δεν γνωρίζουν την ταυτότητά τους: ποιοι είναι, τι είναι, που ανήκουν. Νιώθουν ένα κενό μέσα τους και επιδιώκουν μόνοι τους με τις δικές τους δυνάμεις να το γεμίσουν, και με υποκατάστατα προσπαθούν να νιώσουν “πλήρεις”. Καταφεύγουν λοιπόν σε πρόσχερες ηδονές, κυρίως στα ναρκωτικά και το αλκοόλ, αναζητώντας λύση στο πρόβλημά τους, προσπαθώντας να δραπετεύσουν από τον λαβύρινθο που τους βασανίζει.

Σίγουρα θα πρέπει να κάνουμε λάθη για να μάθουμε ποιοι είμαστε, θα πληγώσουμε και θα πληγωθούμε. Είναι στο αίμα μας εξάλλου να δρούμε αφθόρμητα και απερίσκεπτα. Η λέξη κλειδί όμως, που δύναται να μας βοηθήσει να βρούμε τον εαυτό μας είναι η αγάπη. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε ό,τι υπάρχει γύρω μας, γιατί η ζωή είναι υπέροχη. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τις γκάφες μας, τα σφάλματά μας, το πρόσωπό μας χωρίς ίχνος μακιγιάζ. Πρέπει να μάθουμε να αγαπάμε τους άλλους, τις ατέλειές και τα ελαττώματά τους. Μόλις αντιληφθούμε την ομορφιά που έχει ο κόσμος, τότε θα αντιληφθούμε και την δική μας ομορφιά.

Καθώς λοιπόν θα αγαπάμε τον εαυτό μας, η αγάπη μας αυτή θα καλύψει το εσωτερικό μας κενό, και τα ερωτήματά μας θα απαντώνται μόνα τους. Και ναι, θα υπάρχουν στιγμές που θα είμαστε γεμάτοι πικρία, άγχος, φόβους, ανασφάλειες, αλλα να θυμάσαι αυτό: τίποτε επίγειο δεν είναι αιώνιο.

Συνέχισε να παλεύεις για σένα - το χρωστάς στον εαυτό σου.

Φλώρα